ισογλώχιν

ἰσογλώχιν, -ινος, ό, ἡ (Α)

ισογώνιος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο)-* + γλωχίν, ἡ (ονομασία γωνίας κατά τον Πυθαγόρα)].